In De gestolen kinderen snijdt Gerardo een onderwerp aan dat bijna te bizar is voor woorden. Je kunt je gewoon niet voorstellen dat het zich decennia lang heeft voor gedaan. Kinderen die bij hun ‘linkse’ ouders werden weggehaald om op gevoed te worden door aanhangers van Franco. Maar ook na het overlijden van Franco gaat het gewoon door. Het is gewoon niet voor te stellen dat er zich zo een groot drama heeft voorgedaan zonder dat het eerder uitgebreid aan het licht is gekomen. Wat een verdriet en wat een verscheurd land moet dat zijn geweest en hoe gaat dat nu?
Gerardo weet deze schrijnende feiten mooi te verwerken in een roman. Zonder al te veel mooi schrijverij weet hij deze generatie overschrijdende misdaden terug te brengen naar een individueel verhaal. Miguel is gewend aan een rustig leven, niet al te veel ups-and-downs, niet te veel wind in de zeilen. Beetje voortkabbelend en daar is hij tevreden mee. Hij is getrouwd heeft een baan waar hij redelijk zeker van is zelfs tijdens deze tijden van crisis. Twee mooie gezonde kinderen. Dit alles wordt op losse schroeven gezet als hij te horen krijgt van een tante, die op sterven ligt, dat hij geadopteerd is. Tegelijkertijd met dit persoonlijke nieuws komt er ook steeds meer over deze gestolen kinderen in de pers te lezen. Het gaat om enorme aantallen en er wordt gesproken over 30.000 tot 300.000 kinderen. Het zijn vaak kleine stukjes die er in de kranten komen te staan maar ze gaan allemaal over een heel groot verdriet, een gemis dat mensen levens verandert. Niet weten wat er met je kind is gebeurd. Is het inderdaad overleden of leeft het ergens voort. De strijd van Gerardo die hij hierdoor met zichzelf krijgt is mooi weer gegeven en je voelt als lezer zijn onmacht en je begrijpt waarom hij het niet wil en kan geloven. Wat is er nog over van zijn jeugd en wie is hij eigenlijk. Je begrijpt ook dat hij dit nieuws niet wil en kan delen met zijn vrouw en kinderen, want dan wordt het werkelijkheid en moet hij er naar gaan handelen. Het is een eenzame strijd en zoektocht. Door dat laatste heeft het verhaal ook een spanningsboog waardoor je ook wilt blijven doorlezen. Een mooi boek gekenmerkt door een prettige schrijfstijl zonder al te veel opsmuk over een zeer pijnlijk stuk Spaanse geschiedenis. Eentje waar ik zelf nog nooit wat over gehoord had en dat op deze manier onder de aandacht wordt gebracht bij hopelijk een grote groep lezers want het is een verhaal dat gelezen moet worden en waar men niet over mag blijven zwijgen.
Auteur: Gerardo Soto y Koelemeijer Via zijn website is ook het eerste hoofdstuk te lezen in pdf formaat.
Uitgeverij: Nieuw Amsterdam
ISBN: 9789046815298
Itsanoushka's Blog 
Wat een mooi blog. Blij dat jij het boek/verhaal ook op deze manier ervaren hebt.