To be continued (14)

Deel 14 is geschreven door gastschrijver Irene.
http://pixelprinses.nl/

Ik stortte ter aarde. Volledig onbewust van de wereld om me heen liepen er mensen door mijn kamer, mijn huis. Ik leek het allemaal te kunnen zien, terwijl ik mijn lichaam daar zo in een vreemde houding zag liggen. Het leek of ik buiten mijn lichaam was getreden. Zo helder leek alles. Alleen leek men mijn stem niet te kunnen horen. Ik schreeuwde nog ter waarschuwing, maar niets hielp.

Plots werd mijn aandacht getrokken naar die nieuwe palmboom die ik onlangs ter decoratie van de huiskamer had aangeschaft. Het leek wel alsof de potgrond bewoog. En toen ik met een iets scherpere blik keek zag ik ze. Een vijftal kleine spinnetjes kroop uit de grote kleurige aardstenen pot. Ze leken een eigen leven te leiden.

Ik had het al zo vreemd gevonden dat er geluid was in de kamer zelfs als er volmaakte stilte zou moeten heersen. De stilte die ze tijdens deze zwangerschap zo nodig had gehad om zichzelf tot rust te manen. De piepgeluidjes waren zacht, maar ze kon nooit precies ontdekken waar ze vandaan kwamen.

Toen verscheen de grootste van alle kleine spinnetjes ten tonele en schrok ze van het gigantische kruis op de rug ervan. Een kruisspin. In haar huis.

Alle kleine spinnetjes liepen richting de in wit gestoken mensen en klommen tegen schoenen op, waarna ze de aanval op de huid inzetten. Eén voor één vielen de ambulancemedewerkers neer. Gestoken.

En ik kon niets doen. Ik lag daar
immers. Volledig levenloos…

– To be continued –

Mis het niet, binnenkort volgt het laatste deel, gescheven door een van de gastschrijvers die gruwelijk graag het eind wilde schrijven!